حیوانات خانگی و کودکان:

انسان‌ها معمولا به طور طبیعی به برقراری ارتباط با حیوانات خانگی و نگهداری از آن‌ها علاقه نشان می‌دهند. این علاقه در کودکان و از حدود سه یا چهار سالگی شروع به شکل گرفتن می‌کند و معمولا در سنین کودکی پررنگ‌تر می‌شود.

روان‌شناسان باور دارند که کنجکاوی و بازی کودکان با موجودات زنده مثل مورچه‌ها، جوجه‌ها، پرندگان و گوسفندان در این سن، بسیار پررنگ‌تر است.

یکی از اصلی‌ترین مزایای نگهداری حیوانات خانگی برای کودکان، تمرین زندگی و مسئولیت‌پذیری لازم آن‌ها است. پذیرش مسئولیت‌های مختلف حیوان خانگی مانند غذا دادن، تمیز کردن، بیرون بردن و قدم‌زدن و برطرف‌کردن دیگر نیازهای یک حیوان خانگی، سبب رشد مسئولیت‌پذیری در کودک می‌شود.

کودکانی که تک فرزند هستند و یا هم‌بازی هم سن و سال خود ندارند می‌توانند با حیوان خانگی خود همراه شوند، با او بازی کنند و یا با او درددل کرده و ارتباط برقرار کنند. حضور یک حیوان خانگی می‌تواند احساس تنهایی افراد را کاهش دهد.

حقایق سریع در مورد حیوانات خانگی

۳۶.۵ درصد از خانوارها در ایالات متحده با یک سگ زندگی می‌کنند؛

۳۰.۴ درصد یک گربه دارند؛

۱.۵ درصد یک اسب دارند.

کودکان ۷-۸ ساله ای که حیوان خانگی داشتند با انسان به راحتی و با اعتماد به نفس بالاتری ارتباط برقرار می‌کردند. حیوانات در درمان برخی بیماری‌های روانی موثرند. داشتن سگ، اضطراب و برانگیختگی را کاهش می دهد.

حیوانات برای بیان احساسات و هیجان‌های خود، از کلام بی‌بهره هستند. بنابراین آن‌ها به وسیله رفتارهای غیرکلامی، احساس و نیاز خود را به شما می‌فهمانند.

 جالب است بدانید ما انسان‌ها نیز هفتاد درصد ارتباطی که با دیگران برقرار می‌کنیم غیرکلامی بوده و تنها سی درصد آن کلامی است. به همین دلیل است که زبان بدن، احساسات، رفتار و همچنین نیازهای شما را در آن لحظه نشان می‌دهد و به برقراری ارتباط موثر، کمک می‌کند.

شما معمولا از ظاهر دیگران و لحن کلامشان احساسات‌شان را می‌فهمید. از نظر روانشناسان هرچقدر افراد در تشخیص احساسات دیگران به وسیله رفتارهای غیرکلامی قوی‌تر باشند، می‌توانند ارتباط با کیفیت‌تری را در روابط خود با دیگران داشته باشند.

 نگهداری کردن و ارتباط داشتن با یک حیوان خانگی در کودکی، احساسات را در او تقویت می‌کند و باعث می‌شود کودک ارتباط هیجانی پخته‌تری را در آینده برقرار کند.

نگهداری از حیوانات خانگی:

اگر فرزند شما کمتر از چهار یا پنج سال سن دارد معمولا توانایی نگهداری از حیواناتی مانند سگ و گربه را ندارد و در این کار، به کمک شما نیاز دارد.

در تصمیم نگهداری از حیوانات، توجه کنید که فرزندتان پیش از این به آلرژی و حساسیت مبتلا نبوده باشد، سپس برای خرید یک حیوان خانگی اقدام کنید.

 نگهداری از حیواناتی مانند سگ که حالات احساسی متنوع‌تر و توانایی شناختی بالاتری را دارند می‌توانند انتخاب مناسب‌تری نسبت به پرندگان، جوندگان و خزندگان در سنین کمی بالاتر باشد.

کتاب‌ها، دوست کودکان هستند و آن‌ها گروه خاص خودشان را برای کتاب خواندن دارند. اغلب می‌بینیم که بچه‌ها روی تخت‌شان و یا گوشه‌ای از خانه دارند برای حیوانات خانگی شان مثل گربه، قصه می‌خوانند.

دکتر ملسون از یک گروه کودکان ۵ ساله پرسید که وقتی احساس عصبانیت، ترس و ناراحتی دارید و یا رازی دارید چه می‌کنید؟ او در پاسخ دریافت که ۴۰ درصدشان در این گونه موارد، به طور خودکار به حیوانات خانگی پناه می‌برند.

همچنین وی تصریح می‌کند که «تربیت، ویژگی نیست که به ناگهانی در دوران بزرگسالی و وقتی به آن نیاز داشته باشیم پدید بیاید» و این‌که تربیت، چیزی نیست که بتوان آن را یاد گرفت.

لازم است افراد در دوران کودکی مراقبت از دیگران را یاد بگیرند و حیوانات خانگی در پرورش این مهارت، مفید هستند.

دید دخترها بیشتر پرستاری، خاله بازی و یا بازی با عروسک‌هاست. دخترها در سن ۸ سالگی بیشتر از پسرها در امر نگهداری و مراقبت از حیوانات، هم داخل و هم خارج از خانه مشغول می‌شوند.

دکتر ملسون می‌گوید «هربار که از بچه‌ها و والدین پرسیدم که آیا حیوانات خانگی واقعا از اعضای خانواده شما به شمار می‌روند، اکثر آن‌ها با حالت تعجب از سوالم و طوری که گویی بهشان برخورده باشد پاسخ دادند: البته که جزئی از خانواده هستند.

فعالیتهایی مانند بیرون بردن آن‌ها، تمیز کردن‌شان، غذا دادن و یا بازی‌کردن با آن‌ها، از جمله کارهایی هستند که افراد خانواده به طور دسته جمعی همکاری کرده و انجام می‌دهند.

حیوانات خانگی و اوتیسم:

داشتن حیوانات خانگی موجب افزایش تعاملات اجتماعی افراد دارای اوتیسم می‌گردد.

اطلاعات نشان می‌دهد کودکانی که هرنوع حیوان خانگی در منزل داشته‌اند با احتمال بیشتر، در رفتارشان بهبودی داشته‌اند. حیوانات خانگی بخصوص سگ و یا گربه، با صاحبان خود ارتباط عاطفی بیشتری برقرار می‌کنند و در مواردی نیز صاحبان خود را با سماجت به برقراری ارتباط وادار می‌نمایند.

این رفتارِ محرک حیوانات خانگی، که میتواند حتی یک نگاه ساده و یا ارتباط چشمی و یا جست وخیز و یا شیرین‌کاری باشد، به راحتی هر کودکی را به توجه وادار میکند. علاوه بر موارد ذکر شده، همراه بودن یک فرد اوتیستیک با یک حیوان خانگی در تجمعات، موجب جلب توجه دیگران و رغبت بیشتر افراد برای ارتباط گردیده و وجود آنها می‌تواند برای فرد، نقش یک کاهندۀ استرس را داشته باشد.

تحقیقات عنوان می‌کنند که وجود حیوانات ممکن است برای افراد مبتلا به اوتیسم، بسیار سودمند باشد و زمانی که یک کودک مبتلا به اتیسم در یک خانه با یک حیوان خانگی زندگی می کند این امر می‌تواند موجب افزایش تعاملات اجتماعی وی گردد.

دکتر ریگان عنوان می نماید که هنوز تحقیقات بیشتری در این زمینه لازم است تا مشخص گردد ارتباط کاملی بین حیوانات خانگی و افراد اوتیسم وجود دارد.

اودندال در سال ۲۰۰۰ و بارکر در سال ۲۰۰۸ در پژوهش‌های خود عنوان کردند که تنها ۵ دقیقه بودن با یک سگ، می‌تواند هورمون استرس را در بدن افراد مبتلا به اوتیسم کاهش دهد.

هرگونه حیوان می‌تواند برای فرد اوتیستیک، حمایت عاطفی، جسمی و اجتماعی را مهیا کند. با این حال، پستانداران بهتر از سایر حیوانات، حمایتها و خدمات درمانی را برای افراد مبتلا به اوتیسم مهیا می‌کنند.

تقریبا همیشه سگها حیوانات خدماتی بوده اند و از نژادهای خاصی انتخاب می‌شوند تا برای خدماتی که  آموزش داده می‌شوند مناسب باشند.

این حیوانات برای کودکان و بزرگسالان مبتلا به اوتیسم، مناسب هستند تا به آنها در حرکت و ادراک فضاییِ جلوگیری از تعاملات منفی و آرام کردن احساسات، کمک کنند.

در مورد اوتیسم بیشتر بدانید.

رابطه کودک و حیوان خانگی:

راهها و شیوه‌های زیادی برای دوستی میان سگ‌ها یا گربه‌ها، با کودکان وجود دارد. حیوانات خانگی در عین این‌که کودکان را به فعالیت‌های فیزیکی تشویق می‌کنند، مهارت‌های اجتماعی آنان را نیز به فعالیت وامی‌دارند.

برقراری پیوندی قوی میان یک کودک و حیوان خانگی به رشد مهارت‌های زندگی و ویژگی‌های شخصیتی کودک، من‌جمله مسئولیت‌پذیری و حس دلسوزی کمک می‌کند.
کودکان و حیوانات خانگی شاید با یکدیگر به طور غریزی جور باشند اما این مسأله دلیل نمی شود تا کودک نوپای خود را با گربه خانگی‌تان تنها رها کنید.

به منظور دستیابی به یک رابطۀ دو طرفۀ شاد و ایمن میان کودکان و حیوانات خانگی، به ۵ دستورالعمل زیر توجه کنید:

۱- نظارت هشیارانه داشته باشید؛

۲- هرگز از کودکتان نخواهید که حیوان را تنبیه کند؛

۳- برای خلوت و استراحت حیوان، مکانی امن فراهم آورید؛

۴- اجازه ندهید استرس به وجود آید،

۵- به برقراری تعامل مثبت کمک کنید.

کمبود عاطفی:

حیوانات دست‌آموز، برای کودکانی که از کمبود عاطفی رنج می‌برند، نقش یک همدم را بازی کرده و تا حد زیادی، احساس تنهایی را در آن‌ها برطرف می‌کنند. به‌عبارت‌دیگر، حیوانات، جایگزینی برای مادر این کودکان هستند.

به باور دکتر راس: «هیچ‌کس نمی‌تواند زمانی که یک خرگوش را نوازش می‌کند یا بر پشت اسبی سوار شده، ناراحت بماند. مهم نیست چقدر حالتان بد باشد، چون حیوانات همیشه شما را می‌پذیرند.»

کودکان در برخوردهایشان با حیوانات، به‌نوعی احساس عزت‌نفس پیدا می‌کنند. این رفتارها می‌تواند به زنجیره‌ای از سوء‌رفتارها که چندین نسل ادامه داشته، پایان بخشد. این کودکان می‌آموزند که چگونه از دیگران مراقبت کنند، حتی اگر کسی از آن‌ها مراقبت نکرده باشد.

سگ و نشانه های ارتباطات انسانی:

دوران کودکی، شروع پیشگیری از بیماری‌های روانی و نگرانی‌های بهداشتی و درمان چاقی است. از آنجا که این بیماری‌ها در دوران کودکی شروع می‌شوند ، روش‌های مداخله پیشگیرانه در همین اوایل زندگی کودک، مورد نیاز است.
در استرالیا و انگلستان، نگهداری سگ، با افزایش فعالیت بدنی در میان کودکان ۵تا۱۲ سال و شاخص توده بدنی (BMI) در کودکان ۵تا۶ ساله مرتبط است.

 با توجه به این‌که آنان را در راه رفتن و بازی فعال‌تر می‌کند، اما شواهد بیشتری برای نگهداری حیوان خانگی به عنوان یک استراتژی سلامتی و بهداشت، مورد نیاز است.

تحقیقات نشان می دهد که‌ تعامل با یک سگ، از طریق تغییر در سطح کورتیزول(که هورمون استرس است)  ممکن است مزایای عاطفی و رفتاری در درمان حیوان خانگی و کمک به حیوانات نیزداشته باشند.

مقاله را از اینجا مطالعه نمائید

معایب نگهداری حیوانات خانگی برای کودکان و خانواده:

نگهداری یک حیوان خانگی تصمیم آسانی نیست زیرا حیوانات خانگی به زمان، درک و آموزش نیاز دارند.

بیماری‌هایی که از طریق حیوانات منتقل می‌شوند عبارتند از:

عفونت قارچی، کرم های لوله ای(که در گربه‌ها بیشتر دیده می‌شود)، کرم‌های هوک یا قلاب‌دار(که در سگ‌ها بیشتر دیده می‌شود)، ژیاردیا(که در سگ‌ها بیشتر است)، کمپیلوباکتر(یکی از عوامل بیماری اسهال در انسان).

معایب کلی نگهداری حیوانات خانگی برای همه:

افزایش مسئولیت: که حیوان خانگی نیز مانند یک بچه کوچک، برای همه چیز به شما تکیه می‌کند. اگر شما فردی با یک زندگی بیش از حد برنامه‌ریزی شده‌ هستید، از نگهداری حیوان خانگی صرف‌نظر کنید.

آلرژی(حساسیت): یکی دیگر از مشکلات نگهداری حیوانات خانگی در خانه، آلرژی است. واکنش سیستم ایمنی بدن نسبت به پوست، بزاق، ادرار یا مدفوع حیوانات، سبب آلرژی(حساسیت) در انسان می‌شود.

حساسیت به حیوانات با نشانه هایی از قبیل خارش، چشم‌های اشک آلود و قرمز، جوش، آبریزش بینی، عطسه، سرفه ویا خس‌خس سینه همراه است. اگر در خانواده، فردی با زمینه حساسیت و علائم تنفسی یا پوستی وجود دارد از نگهداری حیوانات خانگی خودداری شده تا علائم تشدید نشود.

ابتلا به بیماری توکسوپلاسموز: توکسوپلاسموز بیماری است که در اثر انگل توکسوپلاسما ایجاد شده و در مدفوع گربه‌های ولگرد مشاهده می‌شود. برخی اوقات این حیوانات در باغچه منزل اجابت مزاج می‌کنند و آلودگی به خانه منتقل شده و فرد را مبتلا می‌کند.

هزینه‌ها: همانند انسان‌ها، حیوانات باید سالم و شاد باشند. قبل از این که یک حیوان خانگی را به منزل بیاورید، هزینه دامپزشکی سالانه خود را در نظر بگیرید(که شامل واکسیناسیون، معاینات دوره‌ای، داروهای پیشگیری‌کننده بیماری‌ها و… می‌باشند).

فراهم نمودن سرپناه: هنگام تصمیم‌گیری برای خرید یک حیوان خانگی، باید برای او یک سرپناه هم آماده کنید تا احساس راحتی کند.

نیاز به زمان و توجه: حیوانات خانگی به ورزش روزانه نیاز دارند تا آرام و متعادل بمانند. پس اگر حوصله و زمان کافی برای نگهداری از حیوان ندارید، بهتر است حیوان خانگی در خانه نگه ندارید.

تمیزکردن مدفوع: مهم نیست چه نوع حیوانی داشته باشید، لازم است که بعد از مدفوع، کثیفی را تمیز کنید و البته، بددل نباشید.

ایجاد ترس در مردم: شما گاهی باید حیوانات خانگی را آزاد بگذارید. آزاد گذاشتن حیوان سبب می شود دیگران از ورود به خانه شما بترسند یا قبل از ورود از شما بخواهند حیوان خود را دور کنید و در نتیجه مهمان شما ناراحت می‌شود.

اختلال در برنامه‌ریزی: آوردن یک حیوان به خانه، به این معنی است که شما گاهی اوقات در اختیار برنامه خود نیستید برای مثال: گربه ها به‌طور طبیعی، شب‌ها بیدار هستند در حالی که شما می‌خواهید بخوابید.

ریزش مو:  ممکن است ریزش موی حیوان، شما را آزار دهد و موهای آنها به لباس‌های پشمی شما، کت و وسایل خانه بچسبد.

منع شدن برای برخی از فعالیت‌های اجتماعی: مکان‌های بسیاری وجود دارند که نباید حیوانات به آنجا برده شوند یا شما نتوانید آن ها را با خود ببرید. همچنین نمی‌توانید تعطیلات آخر هفته، آنها را در خانه تنها گذاشته و خودتان به گردش بروید.

پیاده‌روی‌های طولانی: دقت کنید که نژاد حیوان خانگی شما به چه میزان تحرک و انرژی نیاز دارد. برخی از حیوانات خانگی باید به پیاده‌روی بروند و فعالیت کنند در غیراین‌صورت ممکن است تنبل و ضعیف شوند و به بدنشان آسیب وارد آید.

رفتارهای منفی و مخرب: حیوانات خانگی می‌توانند مخرب باشند و در خانه  باعث خرابی‌هایی مانند خردکردن اثاثیه و یا جویدن کفش‌ها و وسایل منزل شوند.

پرهیز از سفرهای طولانی: اگر حیوان خانگی دارید شما نمی‌توانید به مسافرت طولانی بروید زیرا حیوان خانگی شما،  به توجه و مراقبت نیاز دارد. سپردن حیوان به دست افرادی که تجربه کافی ندارند، می‌تواند به حیوان و یا به افراد، آسیب بزند. سپردن حیوان به دست افراد یا مؤسسات، اشتباه است.

برخی از حیوانات مانند سگ‌ها، از نشستن در خودرو می‌ترسند بنابراین نمی‌توانید به همراه آن‌ها به مسافرت بروید.

از دست‌دادن حیوان خانگی: یکی از معایب داشتن حیوان خانگی این است که، از دست‌دادن این حیوان می‌تواند بسیار سخت باشد و روح و روان شما را به هم بریزد زیرا حیوان خانگی برای شما عضوی از خانواده محسوب می‌شود.

 اگر از حیوان خانگی نگهداری می کنید ، این توصیه‌ها را جدی بگیرید:

۱) حیوان را در زمان مناسب بودن هوا، خارج از خانه نگه دارید واگر کودکتان آلرژی دارد، به او اجازه ندهید به حیوان نزدیک شود؛

۲) برای کاهش گردش مواد آلرژن(حساسیت‌زا) در خانه، از صافی هوا یا تهویه مطبوع استفاده کنید؛

۳) خانه را با جاروکردن مداوم، گردگیری و شست‌وشو، تمیز نگه دارید؛

۴) دستهایتان را پس از هر بار تماس با حیوان بشویید؛

۵) روزانه فضولات سگ و گربه را با دستکش‌های مخصوص جمع‌آوری کنید؛

۶) برای جلوگیری از بسیاری از بیماری‌ها، حیوان را مرتب نزد دامپزشک ببرید.

لطفا با نظرات و پیشنهادات خود، این مقاله را نقد کنید.