بی اشتهایی یکی ازعلائم رایج در کودکان است. بیماریهای حاد در دوران کودکی، اغلب با بی اشتهایی، همراه هستند.
از دست رفتن طولانی مدت اشتها، همراه با افزایش وزن یا کاهش وزن، معمولا یک بیماری جدی مزمن یا ارگانیک یا روانگردان را نشان می دهد که حتما باید توسط پزشک، بررسی شود.
اشتها توسط هسته های متعدد و مسیرهای سیگنالینگ در هیپوتالاموس تنظیم می شود. هیپوتالاموس سیگنال های محیطی مانند هورمون های روده و مواد مغذی خون را تشخیص می دهد. عصب واگ، پیامها را به هیپوتالاموس می رساند. هر دو نوروپپتیدهای مهار کننده و تحریک کننده اشتها در هیپوتالاموس ترشح می شوند.
کنترل مرکزی اشتها تحت تأثیر لذت بخش بودن غذا، احساسات بصری و طعم، دمای محیط و تغییر در میزان گلوکز یا سایر مواد مغذی خون و همچنین سیگنال هایی از مناطق بالای سیستم عصبی مرکزی است.
بعضی از بچه ها در مورد عادت های غذایی خویش کاملا قاطع هستند این دقیقا همان چیزی است که نشان می دهد آنها نمی خواهند غذا بخورند و آنها مانند بزرگسالان رفتار می کنند.
این کودکان، به اندازه ای باهوش هستند که بگویند چرا آنها نمی خواهند غذای خاصی بخورند. لازم نیست با آنها به مبارزه بروید. آنها هم می‌توانند طیف وسیعی از غذاهای سالم را انتخاب کنند ولی گزینه هایشان را به دو یا سه خوراکی، محدود می کنند. برای حل این مشکل، یک پیشنهاد این است که با آنها درست مثل یک بزرگسال صحبت کنید. مثلا به جای اینکه بپرسید « بین بروکلی، هویج واسفناج کدام را انتخاب می کنید؟» بگوئید: “شما می توانید بین این غذا یا هیچ چیز، یکی را انتخاب کنید.”
سپس بی خیال بنشینید. اطمینان حاصل کنید که خشم و ناراحتی خودتان را از نخوردن غذا توسط کودکتان، نشان نمی دهید. اگر شما این نقش را به درستی بازی کنید، آنها خواهند دانست که استدلال هوشمندانه آنها به درستی پاسخ داده شده است و هیچ راه دیگری برایشان باقی نمی ماند.
در موارد دیگر بی اشتهایی، ترس از غذای جدید وجود دارد. در این مورد نیز، غذا را به کودک معرفی کنید. برای کودک توضیح دهید که چه چیزی را طبخ می کنید. نام ظرف، مواد تشکیل دهنده و مزه آن را شرح دهید. از توصیف های مثبت استفاده کنید، اما ازاصطلاحات “اوه خیلی جالب”، “خیلی خوشمزه است”، و غیره خودداری نمائید.
پس ازاین مقدمه، ظرف را کنار بگذارید و به فرزندتان آنچه را دوست دارد بخورانید. هنگامی که بچه ها متوجه می شوند که مواد غذایی جدید به زور وارد دهانشان نمی شود، آنها در برابر ترس از مواد غذایی جدید، بهتر عمل می کنند.
Neophobia ( ترس ازمواد غذایی) چیزی است که اغلب بین ۲ تا ۴ سالگی خود را نشان می دهد. این بدان معنی نیست که آنها نمی خواهند بخورند، بلکه آنها از طعم های جدید می ترسند.
آنها این ترس را در پشت بداخلاقی هایشان پنهان می کنند، گریه می کنند و صورتشان را در هنگام تغذیه بر می گردانند. این همان دلیلی است که وقتی حواس بچه ها پرت می شود، بهتر غذا می خورند. هر چند روز یکبار می توانید غذای جدید را با این ترفند، به کودکتان پیشنهاد دهید.
